In de zesde klas kregen we les van meester Luuk en juffrouw Lies. Jaarlijks werd er een statieportret gemaakt van het hele spul om het nageslacht later nog eens flink te kunnen laten lachen. Dat hebben ze dan ook gedaan. Maar ach, zeg nou zelf, zijn het geen schatjes? Hoewel, bij sommigen straalt de ondeugd er vanaf.
Voor de fotoliefhebbers: deze foto is van oorsprong niet digitaal. Sterker nog, het is een kopie van een wat vergeelde foto. Die kopie heeft vervolgens nog een week in mijn binnenzak gezeten hetgeen de kwaliteit natuurlijk niet ten goede is gekomen. Dankzij enig digitaal herstelwerk is het uiteindelijk nog heel herkenbaar geworden.
Voor je in de zesde klas komt, doorloop je de klassen 1 tot en met 5. Al doende kwamen wij ook in de vierde klas. De eerste klas van onze meester Frans W. Onze vierde klas bevatte wel veel meer kinderen, dus Frans kreeg een aardige vuurdoop. Maar op een reünie heeft hij ons verteld dat we best wel lief waren. Best wel.
Ach ja, de foto laat het duidelijk zien: veel herkenbare gezichten en meester Frans kijkt nog best ontspannen. Dat geldt niet voor alle kinderen. Sommigen kijken rond uit donker of zijn met iets heel anders bezig.
De foto is ergens in 1974 gemaakt en heeft vanzelf enig sepia effect gekregen. Gelukkig heeft ze niet in mijn binnenzak gezeten dus valt het met de kwaliteit nog mee.
De vijfde klas was een bijzonder jaar met een knaller. De NAK 2 op het DSM terrein ging de lucht in, net toen een klasgenoot een gedicht moest gaan voordragen. De knal was enorm, iedereen schrok en omdat we op de verdieping zaten, hadden we uitzicht over Geleen. Dat vuur en die rook voorspelde weinig goeds.
Ook van de vijfde klas bestaat een statiefoto. Er zaten toen 36 kinderen in de klas en meneer Kok moest het hele zwikkie in toom houden. Dat was geen probleem met al die lieve kindertjes!
