Beste Luuk,
29 januari 2010 was voor ons de verre toekomst. We konden ons eigenlijk helemaal niet voorstellen dat het ooit 2010 zou worden. Het was tenslotte pas 1976 toen je onze meester (meneer Scholten) werd.
Langzaam maar onafwendbaar tikte de tijd het schooljaar 1976 – 1977 het verleden in. Voor ons was het een heel lang jaar. Een jaar is voor een kind immers oneindig lang. Het was ook een spannend jaar met de cito toets, het schoolkamp en het grote eindtoneel. Het was ook ons laatste jaar want hierna gingen we naar de middelbare school.
Je verloor ons in meer of mindere mate uit het oog want wij waaierden uit over verschillende scholen en naar verschillende windstreken en onze herinneringen aan de tijd met jou werden langzaam verdrongen door andere herinneringen. Vergeten zijn we je echter nooit. Daarvoor was ons laatste jaar op de Nutsschool met jou te bepalend en te indrukwekkend.
Nu is het 29 januari 2010. De dag dat jij afscheid neemt van jouw school en jouw schoolkinderen. Nu ben je niet meer onze meneer Scholten maar mogen we Luuk tegen je zeggen. Niet iedereen in de klas is in de gelegenheid om je persoonlijk iets te zeggen of te begroeten. Als aandenken hebben we daarom onze herinneringen of onze gedachten aan jou opgenomen in dit boek. We wensen je veel leesplezier en vooral veel mooie herinneringen.
De Zesde Klas
